Het was geen verrassing dat Janneke veertig jaar geleden aan de slag ging voor de bibliotheek, want lezen zat er van jongs af aan al helemaal in. „Ik heb altijd gelezen, als kind was ik al lid van de bibliotheek, lezen hoorder er gewoon bij. Nog steeds, ik heb altijd een boek om te lezen”, vertelt Janneke nadat de andere vrijwilligers – allemaal dames – naar huis zijn gegaan.

Ze is in 1969 in Zuidwolde gekomen en was leerkracht in het basisonderwijs, terwijl ze ook remedial teaching deed bij De Zaaier, De Hoeksteen en De Heidevlinder. „Toen ik voor de eerste keer zwanger werd, moest ik verplicht ontslag nemen, zo was dat toen nog. Later ben ik weer begonnen bij De Hoeksteen.”  

Oude pand gesloopt

Janneke kent de tijd nog dat de bibliotheek in De Boerhoorn was gevestigd, toen ze als vrijwilliger aan de slag ging, was de bieb op de hoek van De Vennen en de Hoofdstraat gevestigd. Dat pand werd verruild voor het Wolderhuus, het oude pand is gesloopt en momenteel worden daar woningen gebouwd. „Ik was al vrijwilliger bij de gymnastiekvereniging met kinderen als lid, ik ben altijd wel actief geweest.” Zo kwam ook de bibliotheek op haar pad.

Ze heeft zelf van alles gelezen, maar tegenwoordig zijn het vooral thrillers. „Je begint met brave romans, maar daar was ik wel wat op uitgekeken. Nu zoek ik het meer in de ‘speuren’ logo’s, minder in de ‘pistooltjes’”, verwijst ze lachend naar de symbolen op de boeken, die het genre aangeven. „Ik lees nu boeken van Angela Marsons en de Doggerland serie, al staat daar wel een pistooltje op geplakt. Verder is ook de Waddentrilogie van Mathijs Deen een aanrader.”  

De Drentse taal

Af en toe fladdert er Nederlandse literatuur tussendoor, Janneke noemt series als verslavend. Drentstalig is weer een ander verhaal. Met een man die op en top Drent is – wethouder Albert Haar – en de Drentse taal probeert te promoten, zou je zeggen dat dit voor Janneke gesneden koek is. Ze kan een glimlach niet onderdrukken. „Nee, om het te lezen vind ik het heel lastig. Ik zie er zelfs tegenop en dat terwijl ik met een hele Drentse familie ben getrouwd.” Toch weet ze dat Anne Doornbos met onder meer De Paddenvanger mooie boeken heeft geschreven.

De Zuidwoldigse geniet van haar vrijwilligerswerk, iedere dinsdagmiddag en om de week de zaterdagochtend. „We hebben een ontzettend leuke groep, doen veel voor elkaar en hebben veel lol. Je voelt ook dat jouw werk wordt gewaardeerd en dat het nuttig is.” Nu in het Wolderhuus is het wel even wat anders met altijd wel veel mensen, zoals op zaterdag horden kinderen die gaan sporten. „Ja het is anders, maar de maatschappij verandert ook. Ik kan me voor de toekomst niet voorstellen dat er geen letters op papier meer komen. De functie van de bibliotheek is bovendien veranderd. Onze zoon noemde de bibliotheek vroeger de boekentheek, maar dat is het niet meer.”  

Geld in de boeken

In al die jaren heeft ze van alles meegemaakt. „Je vindt wel eens wat bijzonders in een boek dat is teruggebracht, geld bijvoorbeeld dat als boekenlegger werd gebruikt. Of hele aardige kaartjes. Je verbaast je er ook over hoe er soms met boeken wordt omgegaan, zo zijn er boeken waar de lener zinnen heeft onderstreept. Of er gaat iets vloeibaars over een boek heen, laten ze dat dan gewoon eerlijk zeggen?” Janneke heeft nog voldoende enthousiasme om jaren door te gaan.

Artikel en foto: Artizzl Media / Peter Nefkens